Een hond in je gezin?! Doen!
Heel bescheiden waren mijn kinderwensen niet. Ik wou een poes, een paard en een hond. Toen ik doorhad dat zeuren niet hielp, maakte ik zelf een strijdplan.
Een eerste goede gelegenheid om dit ten uitvoer te brengen, was toen een klasgenootje, Sandra, me vertelde dat er kittens waren. Ik moet een jaar of tien geweest zijn, toen ik onder het mom van ‘komen spelen’ aan Sandra’s deur belde. Een uur later stapte ik vol goede moed met het poesje – zwart met vier witte pootjes – naar huis. In mijn herinnering ben ik nooit zo stout geweest als toen m’n moeder gebood: “die kat buiten” en ik antwoordde: “Als die kat buiten moet, ik ook!”. Snoes is gebleven, na haar zijn er nog veel poezen gevolgd.
Een kleine pony heb ik mezelf toegewenst toen die – in een kermisstoet – langs onze tuin passeerde. In gedachten wou ik hem zo graag, dat ik maar bleef herhalen: “Jij wordt mijn pony”. Ik was niet eens verbaasd, wel dolgelukkig, toen m’n vader enkele weekends later zei: “Kom eens mee, ik wil jullie iets tonen…”.
De hond kostte me meer geduld en inspanning. Ik heb moeten wachten tot ik, op m’n vijftiende, langs het asiel aan het Citadelpark in Gent passeerde. Mijn hart werd gestolen door een Duitse herder-pup. Voor 100 Belgische frank (€2,5) – die ik leende van een vriend – nam ik hem mee. Dezelfde vriend gaf me een mand die ik op m’n bagagedrager kon binden. Een treinrit en een niet-evident fietstocht met een hond op m’n bagagedrager en een boekentas en een grote tekenmap bengelend aan m’n stuur, was ik thuis. “Ik wil jullie iets tonen” … Het hondje huppelde vrolijk over de keukenvloer en mocht blijven.
Nu, zoveel jaren en dieren later, kan ik me het leven zonder hen nog steeds niet voorstellen.
Ik hou veel van paarden, in de eerste plaats, maar ook van honden. Katten en onze honden zijn momenteel jammer genoeg geen goede match en we willen ook de veiligheid garanderen van de vele schitterende vogeltjes op ons erf.
Contact met paarden is magisch: ze brengen ons in contact met wie we zijn, diep vanbinnen.
Maar ook honden voelen onze emoties feilloos aan en reageren er op. Zo zal ik nooit vergeten hoe die eerste hond, Wodan, m’n puber-verdriet probeerde troosten.
Hier stellen we vaak vast hoe onze teckels en bloedhonden – little big fellows en Gentle Giants – onze therapie ondersteunen. We stellen vast dat ze een rol spelen als bruggenbouwers, als go-betweens tussen onszelf en onze (jonge) coachees, als grapjas, als uitdager, als trooster.
Atrozoölogie, de wetenschap over de interactie tussen mens en dier, is een vrij nieuw vakgebied. Heel veel effecten van de aanwezigheid van dieren op het gedrag van mensen werden wel vastgesteld, maar nog niet precies verklaard. Zo is wetenschappelijk bewezen dat een hond goed werkt bij kinderen met autisme.
Dat honden een positieve invloed hebben op de stemming van hun baasje, staat al langer vast. Door het aaien verlaagd de hartslag en neemt stress af. Een hond zorgt voor structuur en beweging, wat helpt tegen depressies.
Honden leren kinderen belangrijke sociale vaardigheden. Ze boosten hun zelfvertrouwen. Kinderen die een hond hebben, spelen vaker en gaan meer naar buiten. Honden zijn de perfecte vriend om mee te rollebollen en over de plassen te springen! Bovendien zorgt een hond voor een betere band tussen broertjes en zusjes: en delen niet alleen de liefde voor het beestje, maar ook de zorg. Kinderen die voor een hond zorgen, leren verantwoordelijkheid te nemen. En wat is er fijner dan een liefdevolle compagnon te hebben? Honden zijn altijd blij om hun kameraadje te zien wanneer die thuis komt, ze zijn de ideale vertrouweling bij klein en groot verdriet…
Ik neem me iets voor. Vanaf vandaag is het hebben van een hond een vast onderdeel van de gesprekken die ik heb met ouders, tenminste, als het kind dat zo graag wil.
Ik weet het, het is een hele verantwoordelijkheid. De juiste keuze is belangrijk. De hond moet goed gesocialiseerd zijn met kinderen, ontspannen en op zijn gemak zijn in hun nabijheid. Om een hond voor een kind een fijne vriend te laten zijn is het belangrijk dat je als ouder(s) veel tijd besteedt aan het aanleren van een goede omgang met de hond. Om het voor de hond fijn te laten zijn deel om uit te maken van het gezin, is het belangrijk dat in zijn behoeften wordt voorzien. En ja, soms komt hij met vuile poten binnen, springt hij met natte haren in de zetel, steelt hij de worsten uit de pan…
Maar je krijgt er zo veel voor terug: liefde, bescherming, troost, een speelkameraad en een echte vriend voor je kind. Een betere therapeut kan je je niet dromen!
